Στον τοίχο, σε τόση απόσταση από το παράθυρο ώστε να μην το χτυπάει το παντζούρι όταν άνοιγε, ήταν κρεμασμένο το κλουβί, αρκετά ψηλά για να μην το φτάνει μ' ένα πήδημα καμιά ψοφόγατα, απ' αυτές που τριγυρνούσαν ακόμα και τις νύχτες με φεγγάρι. Το καναρίνι κελαηδούσε τώρα μια χαρά, χρειάστηκε όμως να μείνει πάνω από ένα μήνα μέσα στο κλουβί μαζί με άλλο καναρίνι, παλαίμαχο σα να λέμε, για να μάθει να κελαδάει.