(. . .) Ρωτάς τι γινόμαστε. Επιζούμε, τι άλλο. Κι οι γέροι μου κι εγώ. Προς το παρόν. Επιζούμε. Είναι, βλέπεις, κάτι νύχτες αξημέρωτες,θα σου΄χει τύχει και σένα, λες και δεν είναι πια να φέξει, χάλασε η μηχανή πάει, δεν το ξαναβλέπουμε το φώς ίσαμ΄εδώ ήτανε. Έπηξε. Αδύνατο, δεν μπορεί, λες, θα΄σβησε ο ήλιος, δεν μπορεί, κάποια βλάβη έπαθε το σύμπαν. Κι όμως. Κάποτε ασπρίζει το παράθυρο κι ακούγεται το πρώτο πουλί. Ξημέρωσε. Ο κόσμος παίρνει πάλι μπρος. Τίποτα. Τίποτα. Ιδέα σου ήτανε. Άδικα τρόμαξες. Πάει, πέρασε. Όλα μπαίνουν στη θέση τους όπως πριν.(. . .) ( ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)