Ὅποιος κράτησε στά χέρια του εὐλαβικά τό ἱερό Ψαλτήριο, τό θεόπνευστο βιβλίο πού περιέχει τούς 150 Ψαλμούς τοῦ Δαβίδ καί ἄλλων ποιητῶν τῆς ἐποχῆς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅποιος τό μελέτησε μέ προσοχή καί τό ἔκανε προσευχή θερμή καί κραυγή τῆς ψυχῆς του, αὐτός ἔχει γνωρίσει μιά ὁδό ζωῆς ἀληθινῆς καί ἁγίας, ἕναν τρόπο ἀναζητήσεως καί συναντήσεως τοῦ Θεοῦ καί βαθιᾶς ἀνακουφίσεως τῆς ψυχῆς του. Αὐτός προπαντός ἔμαθε νά δοξολογεῖ ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς του τόν Θεό, διότι τό Ψαλτήριο εἶναι κυρίως βιβλίο ὑπέροχων ὕμνων τοῦ μεγαλείου τοῦ Θεοῦ, πού τούς ἔψαλλαν στήν ἐποχή τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης μέ τή συνοδεία ἔγχορδων ὀργάνων, ὅπως ἦταν τό ψαλτήριο. Γι’ αὐτό καί τό σύνολο τῶν ὕμνων αὐτῶν πῆρε τό ὄνομα «Ψαλτήριο».Τό Ψαλτήριο εἶναι τό καλύτερο καί πλουσιότερο βιβλίο προσευχῶν τῆς Ἐκκλησίας μας. Γι’ αὐτό καί χρησιμοποιεῖται σέ ὅλες τίς ἱερές Ἀκολουθίες της. Στόν Ἑσπερινό καί στά Ἀπόδειπνα, στό Μεσονυκτικό καί στόν Ὄρθρο, στίς Ὧρες καί στή θεία Λειτουργία διαβάζονται ἀπαραιτήτως Ψαλμοί. Στά μοναστήρια μάλιστα παρεμβάλλονται στίς Ἀκολουθίες ἐπιπλέον τά λεγόμενα Καθίσματα τοῦ Ψαλτηρίου, δηλαδή ὁμάδες συνεχόμενων Ψαλμῶν. Καί ἔτσι μέσα στόν κύκλο τῶν Ἀκολουθιῶν τῆς ἑβδομάδος διαβάζεται μία φορά ὅλο τό Ψαλτήρι, καί οἱ 150 Ψαλμοί του. Καί κατά τήν περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς διαβάζεται δύο φορές μέσα στήν ἑβδομάδα. Τόσο πολύ εἶναι ἀγαπητό ἀπό τήν Ἐκκλησία μας καί τόσο πολύ διαποτίζει τή ζωή της.