ΜΑΡΙΑ ΜΑΡΙΟΥ ΜΑΡΙΑΝΑΡΑΚΗ... 
Εργάζεται εις κρεοπωλείον ως ταμίας και ουχί ως μπριζόλα. Ετών, ως λέγει, 22. Μάλλον ευτραφής (παίρνει όσα λίπη περισσεύουν σπίτι). Κοκκινομάλλα τη βοηθεία κοκκινομπογιάς. Τροφαντή ως οδαλίσκη τρεφόμενη με λουκούμια Χατζή Μπεκήρ. Ζωηράς ιδιοσυγκρασίας.
ΕΡΩΤΗΣΙΣ: Θα σας άρεσε να είσαστε όμορφη;
ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ: Είμαι.
ΕΝΣΤΑΣΙΣ: Με συγχωρείτε. Δεν είπα αν είσαστε στραβή. Αυτό το καταλάβαμε. Όμορφη λέμε.
- Δεν είμαι;
- Εξαρτάται. Κι ένας κάβουρας βλέπει την καβουρίνα του "μις καβούρι". Και μια κάμπια την κόρη της την οραματίζεται στο Παλμ Μπητς των καμπών να εποχείται άρματος ανθοστολισμένου και να παίρνει βραβείο και διακρίσεις. Σείς όμως, Μαρία Μαρίου Μαριαναράκη, είπατέ μου, θα ηθέλατε να είσθε πάρα πολύ όμορφη, η πεντάμορφη του παραμυθιού ή "το όνειρον του εργένη";
Χαμόγελο.
- Και ποια δεν θα το 'θελε; Όλες οι γυναίκες έχουν την ιδέα ότι είναι ωραίες...
- Να, αυτά κάνουνε...
Η Μαρία Μαρίου Μαριαναράκη μασάει τσίκλα, κατάγεται από την Κρήτη και σχεδόν τελείωσε το γυμνάσιο.
- Το τελειώσατε;
- Το άρχισα.
Καταλαβαίνουμε. Η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Μάλιστα. [...] (Από την έκδοση)