Ανατολική Θράκη, περιφέρεια Κωνσταντινουπόλεως, στους χρόνους των Παλαιολόγων. Το Βυζάντιο χάνεται μα ο κόσμος του, απ' τη μια ο κόσμος του Παιδιού και των ταπεινών -αυτό το πολύχρωμο μωσαϊκό που το αποτελούσαν οι εξαθλιωμένοι πληθυσμοί των αγροτών που εγκατέλειπαν τις εστίες τους για να σωθούν και που κατέληγαν πολλές φορές ζητιάνοι, και οι γυρολόγοι και οι αγύρτες που αγωνίζονταν να επιβιώσουν και οι καλόγεροι και οι στρατιώτες- κι από την άλλη, ο κόσμος των Δυνατών, ο κόσμος του Λουκά, του νόθου γιου των Μελανοδρακόντων και της όμορφης και περιπαθούς Αγγελίνας Ειρήνης και του Άλντο του Φράγκου και της Ζωής Κασταμονίτη και της Ευνίκης Δράκαινας και του άρχοντα Ισαάκιου Ανεμά, αυτοί οι δύο κόσμοι ζουν τις ζωές τους, αγαπούν και πονούν, σπαράσσουν και σπαράσσονται, θριαμβεύουν ή και ηττώνται, ραδιουργούν και μηχανορραφούν μα εξαπατώνται οικτρώς γιατί "...ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα" -η Άλωσις επίκειται- άλλη καταστροφή, η φοβερότερη, ανέτοιμους σε λίγο θα τους συνεπάρει. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)