Το σκηνικό ήταν τέλειο. Το ξενοδοχείο πάνω από τα βράχια της Αμοργού, ο αέρας δυνατός, η θάλασσα με δύναμη να συντρίβεται στους βράχους. Και το φως του φεγγαριού, θαμπό και ψεύτικα θλιμμένο, το σκηνικό του τέλειου εφιάλτη. Επτά άνθρωποι θα ζήσουν εκεί μια περίεργη ιστορία. Μια ιστορία που δε θέλησαν, που ίσως απεύχονταν, που τελικά της παραδόθηκαν - είναι περίεργο πώς ένας τόσο άγριος τόπος μαλακώνει βαθιά τους ανθρώπους. . . Επτά άνθρωποι διαφορετικοί, κάποιος μπορεί να πει και ξένοι, μέσα στην εξαίσια δίνη της μοναξιάς και της μοίρας, του έρωτα και της προδοσίας, του χρόνου και της φύσης. Με τις αχνές δυνάμεις του σκοταδιού και του αέρα να τους ορίζουν. Ένα υπαρξιακό παιχνίδι με πλοκή μυστηρίου ανάμεσα στο φαίνεσθαι και το είναι, στο παρόν και το παρελθόν. Μια απρόσμενη ιστορία που κορυφώνεται τη νύχτα των χαμένων καιρών. Με το μεγάλο χορό της πανσελήνου. . . (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)